Դիմել մեզ

Սեզոնային գրիպ. կանխարգելում և բուժում

Սեզոնային գրիպ. կանխարգելում և բուժում

05.03.2025
Սեզոնային գրիպ. կանխարգելում և բուժում

Սեզոնային գրիպը, որը տարածված է ամբողջ աշխարհում, սուր շնչառական վարակ է։

 

Գոյություն ունի գրիպի վիրուսների 4 տեսակ ՝ A, B, C և D: Գրիպի A և B վիրուսները շրջանառելով  առաջացնում համաճարակներ:

Տարեկան գրանցվում է սեզոնային գրիպի մոտ մեկ միլիարդ դեպք, այդ թվում՝ ծանր հիվանդության 3-5 միլիոն դեպք: Այն տարեկան առաջացնում է 290 000-ից 650 000 շնչառական մահ: Ստորին շնչուղիների գրիպի հետ կապված 5 տարեկանից ցածր երեխաների մահացությունների 99 տոկոսը տեղի է ունենում զարգացող երկրներում:

 

Մասնագետները կարծում են, որ գրիպի վիրուսները տարածվում են հիմնականում օդակաթիլային ճանապարհով, երբ գրիպով հիվանդները հազում են, փռշտում կամ խոսում:

Ավելի հազվադեպ, մարդը կարող է վարակվել ՝ դիպչելով առարկաներին, որոնց վրա գտնվում են գրիպի վիրուսները, այնուհետև դիպչելով բերանին, քթին կամ  աչքերին:

 

Գրիպի վիրուսը կրում է սեզոնային բնույթ՝ բարեխառն կլիմայական գոտիներում սեզոնային համաճարակները հիմնականում տեղի են ունենում ձմռանը, մինչդեռ արևադարձային շրջաններում գրիպը կարող է առաջանալ ողջ տարվա ընթացքում՝ առաջացնելով ավելի անկանոն բռնկումներ:

Վարակվելուց մինչև հիվանդություն ընկած ժամանակահատվածը, որը հայտնի է որպես ինկուբացիոն շրջան, մոտ 2 օր է, կարող է տատանվել 1-4 օր։

 

Ախտանշաններն ու ռիսկի խմբերը

 

Գրիպի հիմնական ախտանշաններն են՝

  • Ջերմության  հանկարծակի բարձրացում
  • Հազ (սովորաբար չոր), կոկորդի ցավ
  • Գլխացավ
  • Մկանների և հոդերի ցավ
  • Սրտխառնոց և փսխում

 

Ծանր հիվանդության կամ վարակի հետ կապված բարդությունների ավելի մեծ ռիսկի խմբերն են՝

  • Հղի կանայք
  • 5 տարեկանից ցածր տարիքային խմբի  երեխաները
  • Տարեցները
  • Քրոնիկ հիվանդություններ ունեցող անձինք (օրինակ ՝ սրտի, թոքերի, երիկամների, նյութափոխանակության, նյարդային համակարգի զարգացման խանգարումներ, լյարդի կամ հեմատոլոգիական հիվանդություններով տառապողները)
  • Իմունոսուպրեսիայում գտնվող անձինք( քիմիոթերապիա ստացողները, ՄԻԱՎ/ՁԻԱՀ-ով պացիենտները)
  • Առողջապահության ոլորտի մասնագետներ

 

 

Ախտորոշում

Գրիպի ցածր ակտիվության ժամանակահատվածում կամ համաճարակային իրավիճակներից դուրս, այլ շնչառական վիրուսներով վարակումը (օրինակ ՝ SARS-CoV-2, ռինովիրուս, շնչառական սինցիցիալ վիրուս, պարաինֆլուենցիա և ադենովիրուս) կարող է նաև դրսևորվել որպես գրիպի նման հիվանդություն (HSP), ինչը դժվարացնում է կլինիկորեն տարբերակել գրիպն այլ հարուցիչներից: Վերջնական ախտորոշման համար անհրաժեշտ է հավաքել համապատասխան շնչառական նմուշներ և անցկացնել լաբորատոր ախտորոշիչ հետազոտություններ։ Լաբորատոր հաստատումը սովորաբար իրականացվում է անտիգենի ուղղակի հայտնաբերման, վիրուսի մեկուսացման կամ գրիպի հատուկ ՌՆԹ-ի հայտնաբերման միջոցով՝ հակադարձ տրանսկրիպտազ-պոլիմերազային շղթայական ռեակցիա(RT-PCR):

ԱՀԿ-ն հրատարակում և թարմացնում է լաբորատոր մեթոդների տարբեր ուղեցույցներ:

Արագ ախտորոշիչ թեստերն օգտագործվում են կլինիկական պայմաններում, բայց դրանք ավելի քիչ զգայունություն ունեն՝ համեմատած RT PCR մեթոդների հետ, և դրանց հուսալիությունը մեծապես կախված է օգտագործման պայմաններից:

 

Բուժում

Գրիպի դեմ հակավիրուսային դեղամիջոցները դեղատոմսով դեղեր են: Հակավիրուսային դեղամիջոցները չեն վաճառվում առանց դեղատոմսի: Բուժառուն կարող է դրանք ձեռք բերել դեղատնից միայն  բժշկի նշանակմամբ: Հակավիրուսային դեղամիջոցները տարբերվում են հակաբիոտիկներից, որոնք պայքարում են բակտերիալ վարակների դեմ: Հակաբիոտիկները չեն գործում գրիպի վիրուսների դեմ:

ԱՀԿ-ի գրիպի վերահսկման և պատասխան գործողությունների գլոբալ համակարգը (HSEGO) վերահսկում է շրջանառվող գրիպի վիրուսների դիմադրությունը հակավիրուսային դեղամիջոցների նկատմամբ՝ ժամանակին փաստական տվյալներ տրամադրելու համար՝ հակավիրուսային դեղերի օգտագործման հետ կապված ազգային քաղաքականություն մշակելու համար։

 

Կանխարգելում

Գրիպի և բարդությունների կանխարգելման լավագույն միջոցը գրիպի տարեկան պատվաստումն է 6 ամսական և ավելի բարձր տարիքային խմբի  յուրաքանչյուր անձի համար: Հատկապես կարևոր է տարեկան պատվաստումն այն մարդկանց համար, ովքեր գրիպի լուրջ բարդությունների զարգացման ռիսկի տակ են:

 

         Գրիպի կանխարգելման այլ միջոցները՝

  •            խուսափել ձեռքերով աչքերին, քթին և բերանին դիպչելուց,
  •            հաճախակի լվանալ ձեռքերը,
  •            մնալ տանը գրիպանման երևույթների դեպքում,
  •           պահպանել հազալու և փռշտալու վարվելակարգը,
  •           հաճախակ օդափոխել փակ սենյակները,
  •           չզբաղվել ինքնաբուժմամբ, դիմել տեղամասային թերապևտի: