Հակառետրովիրուսային դեղամիջոցները (ՀՌՎ) ոչ միայն ՄԻԱՎ-ով ապրող անձանց բուժման համար են, այլև կարևոր դեր ունեն վարակի կանխարգելման գործում։

Նախակոնտակտային կանխարգելում (PrEP, Pre-Exposure Prophylaxis)

• ՄԻԱՎ-ով չվարակված, բայց բարձր ռիսկային խմբերում գտնվող անձանց համար նախատեսված հակառետրովիրուսային դեղամիջոցներ։
• Ճիշտ և կանոնավոր ընդունման դեպքում նվազեցնում է վարակի փոխանցման հավանականությունը մինչև 99%։

Հետկոնտակտային կանխարգելում (PEP, Post-Exposure Prophylaxis)

• ՄԻԱՎ-ով հնարավոր վարակումից հետո (սեռական շփում, ներարկային ասեղների փոխանակում, մասնագիտական վարակման վտանգ) 72 ժամվա ընթացքում ընդունվող հակառետրովիրուսային բուժում։
• Ամենաարդյունավետն է, եթե սկսվում է առաջին ժամերի ընթացքում։

ՄԻԱՎ-վարակված անձանց հակառետրովիրուսային բուժում

• Վարակված անձանց համար նախատեսված բուժում, որը նվազեցնում է վիրուսի մակարդակը մինչև չհայտնաբերվող սահման (Undetectable = Untransmittable, U=U)։
• Երբ վիրուսը չհայտնաբերվող է, այն չի փոխանցվում սեռական ճանապարհով։

Մորից երեխային փոխանցման կանխարգելում

• Հղիության, ծննդաբերության և կրծքով կերակրման ժամանակ ՄԻԱՎ-ի փոխանցման նվազեցման համար հղի կանանց ART նշանակում։
• Ճիշտ բուժման դեպքում փոխանցման վտանգը նվազում է 1%-ից էլ պակաս։