Կարմրախտ. ինչպես է փոխանցվում հիվանդությունը, որոնք են ախտանշանները

Կարմրախտը սուր վարակիչ հիվանդություն է, որի հարուցիչը պատկանում է Togaviridae ընտանիքի, Rubivirus ցեղին։ Այն միայն մարդուն բնորոշ (անթրոպոնոզ) հիվանդություն է։
Կարմրախտը կարող է լինել ձեռբերովի՝ փոխանցվում է օդակաթիլային ճանապարհով և բնածին՝ փոխանցվում է տրանսպլացենտար ճանապարհով, երբ վարակը փոխանցվում է մորից պտղին։ Հիվանդությանը բնորոշ է ցանային համախտանիշը և հետին պարանոցային ու ծոծրակային ավշահանգույցների մեծացումը։
Տարբերում են հիվանդության հետևյալ շրջանները`
Ցանավորման շրջանի առանձնահատկությունները
Կարմրախտ և հղիություն
Հղիության ընթացքում կարմրախտով վարակված կինը կարող է փոխանցել վիրուսը պտղին, ինչը կարող է հանգեցնել հետևյալ խնդիրներին:
Առաջին եռամսյակ (0–12 շաբաթ)
Երկրորդ եռամսյակ (13–28 շաբաթ)
Երրորդ եռամսյակ (29 շաբաթից հետո)
Բնածին կարմրախտի ամենահաճախ հանդիպող ախտանշանները հայտնի են որպես Գրեգի տրիադա․
Ընդլայնված կարմրախտային համախտանիշ
Բացի դասական տրիադայից, հնարավոր են նաև․
Կանխարգելում
Հղիության ընթացքում կարմրախտի դեմ պատվաստումը հակացուցված է: Կանանց խորհուրդ է տրվում պատվաստվել նախքան հղիանալը: Եթե կինը պատվաստվել է, խորհուրդ է տրվում խուսափել հղիանալուց առնվազն 1 ամիս:
Եթե պատվաստումը կատարվել է հղիության ընթացքում կամ հենց հղիանալուց անմիջապես առաջ, մինչև հիմա չկա ապացույց, որ դա վնասել է պտղին։
Աշխարհում շատ դեպքեր են գրանցվել, երբ կանայք, չիմանալով հղիության մասին, ստացել են կարմրախտի պատվաստանյութ․ ոչ մի կոնգենիտալ կարմրախտի համախտանիշ չի արձանագրվել։
WHO-ն և CDC-ն հստակ նշում են, որ նման իրավիճակում հղիությունը ընդհատելու ցուցում չկա։ Պարզապես բժշկին պետք է տեղեկացնել և հետևել հղիությանը՝ ըստ ստանդարտների։
Հղիության ընթացքում կարմրախտով հիվանդի հետ շփման դեպքում ցուցված է խիստ բժշկական հսկողություն: Կանխարգելման ամենաարդյունավետ միջոցը ԿԿԽ պատվաստանյութն է, որը ներառված է պատվաստումների ազգային օրացույցում և իրականացվում է 1 և 4-6 տարեկան երեխաների շրջանում։ Երկու լիարժեք դեղաչափը պաշտպանում է կարմրուկից, պարօտիտից և կարմրախտից։
Ախտորոշման համար կարևոր է`
Բուժում
Կարմրախտի ժամանակ կիրառվում է միայն սիմպտոմատիկ թերապիա, սպեցիֆիկ բուժում առկա չէ։
Հեղինակ՝ Մարիամ Արմենի Հակոբյան